Όσο μεγαλώνω όλο και στενεύει ο κλοιός των φίλων μου καθώς και οι πηγές που μπορείς να αντλήσεις ανθρώπους.
Πόσο εύκολα και γρήγορα έκανα καινούριους φίλους στο δημοτικό, στο γυμνάσιο στο λύκειο ή ως φοιτήτρια. Βέβαια άλλες απαιτήσεις είχα τότε, σχεδόν άπλετο χρόνο, ελάχιστες ευθύνες, χαμηλά επίπεδα άγχους.
Ήταν όμορφα και ξέγνοιαστα τότε δε λέω.
Έχουν όμως αλλάξει και άλλα πράγματα από τότε, μη μετρήσιμα όπως ο χρόνος και οι ευθύνες.
Έχω αλλάξει εγώ... εσωτερικά. Έχουν αλλάξει οι απαιτήσεις μου από τις σχέσεις. Τι ανέχομαι, τι ψάχνω και τι εκτιμώ στους ανθρώπους που επιλέγω και με επιλέγουν.
Φυσικά έχει αλλάξει και το τι μου ταιριάζει πια σαν διασκέδαση. Σίγουρα αν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου και της όρεξης να βγαίνεις Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή για ποτάκι και καφεδάκι (εγώ έτσι έκανα όσο ήμουν στη δεκαετία των 20) ίσως να συνδέεσαι με περισσότερους ανθρώπους.
Αλλά εγώ πλέον θέλω να ξεκουράζομαι, να κοιμάμαι νωρίς , να φροντίζω τις σχέσεις μου, τον εαυτό μου, την δουλειά μου, το σπίτι μου και να περνάω χρόνο με την οικογένεια μου.
Κακά τα ψέματα μεγαλώνοντας πέφτουν οι τόνοι και οι αντοχές.
Κάποιες στιγμές μπορεί να νιώθω μόνη, ότι ο κύκλος μου έχει μικρύνει, οι φίλοι έχουν το δικό τους πρόγραμμα, τις δικές τους συνήθειες και λογικό είναι να μην είμαστε πάντα παρόντες στις ζωές των άλλων.
Νιώθω λοιπόν ότι παρά την κούραση ή την απροθυμία που βγαίνει από την καθημερινότητα οφείλω να ρισκάρω και αφήνω συνεχώς καινούριους ανθρώπους να μπαίνουν στη ζωή μου.
Οι σχέσεις για εμένα είναι απαραίτητο εργαλείο αν θέλω να εξελιχθώ συναισθηματικά κυρίως στη ζωή μου. Είναι ο καθρέφτης μου, η στοργή στη ζωή μου η αγκαλιά ή πλήρωση του συναισθήματος να ανήκω να με δέχονται να αγαπιέμαι.
Γνωρίζω ανθρώπους στη δουλειά. Θα δώσω ευκαιρία αν κάποιος μου προτείνει μια δραστηριότητα, έναν καφέ, ένα περπάτημα.
Θα μπω να κάνω εκείνα τα μαθήματα yoga που κάνει η Νάταλη και η Μαρία για να δω την παλιά μου φίλη που μπαίνει από Γερμανία να συνδεθώ με γυναίκες να ανταλλάξω λίγες κουβέντες και να αρπάξω λίγο θετικό συναίσθημα.
Θα παρακολουθήσω μια ομαδική συζήτηση που με ενδιαφέρει. Θα αξιοποιήσω το Internet για να συνδεθώ και όχι για να χαραμίσω τον χρόνο μου βλέποντας story και δημοσιεύσεις αγνώστων (oκ το κάνω και αυτό λίγο, αλλά προσπαθώ να μου βάζω μέτρο).
Θα τολμήσω να ξεκινήσω ένα χόμπι, να πάω μόνη για καφέ και να μιλήσω αν λάχει στον διπλανό μου.
Ναι δεν θα γίνουν όλες οι γνωριμίες βαθιές φιλίες αλλά όσο επιτρέπω και εκθέτω τον εαυτό μου σε νέες εμπειρίες, σε καινούργια περιβάλλοντα που συχνάζουν και άλλοι άνθρωποι αυξάνω πολύ τις πιθανότητές μου να αισθάνομαι σύνδεση.
Αν είμαι δουλειά/σπίτι και τούμπαλιν -που ώρες ώρες είναι πολύ ελκυστικό- σίγουρα θα καταλήξω να νιώθω μόνη, μαύρη και άραχνη.
Τόλμησε το καινούριο, πες ναι στο άγνωστο και στο άβολο....
Αν έχεις κάποια ανάλογη εμπειρία μοιράσου την μαζί μας στα σχόλια για να εμπιστευτούμε περισσότερο!
Με αγάπη Μυρτώ
Comments