Είναι ένας δρόμος εξαντλητικός.
Αυτά που καλούμαστε να αποδεχτούμε δεν είναι τα ευχάριστα γεγονότα...
Είναι τα αβάσταχτα...
Η αποδοχή είναι ο προορισμός.
Η διαδρομή ξεκινά με την άρνηση.
Μια σύντομη φάση κατά την οποία αρνούμαστε τη νέα πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει για να προστατέψουμε τον εαυτό μας από τον ξαφνικό και έντονο πόνο επιτρέποντας στον εαυτό μας μια κάπως ομαλή εισαγωγή στα νέα δεδομένα κατά την οποία μπλοκάρουμε τα συναισθήματα μας δινοντάς μας λίγο χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός.
Στη συνέχεια έρχεται ο θυμός.
Ο θυμός είναι στην πραγματικότητα μια μάσκα κάτω από την οποία παραμονεύει ο έντονος ψυχικός πόνος. Μη μπορώντας να διαχειριστούμε τον πόνο, επιλέγουμε τον θυμό γιατί σαν συναίσθημα περικλείει δύναμη, κινητικότητα, ενέργεια και έτσι κρατάει το ηθικό μας κάπως πιο ψηλά.
Σειρά έχει η διαπραγμάτευση.
Ένα συνονθύλευμα ενοχής για όσα κάναμε ή δεν κάναμε, απορίας για το τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά , υποσχέσεων για αυτοβελτίωση, παζαρέματος για να εξασφαλίσουμε χρόνο για εμάς και μια αναζήτηση λύσεων σε μια προσπάθεια να ελέγξουμε κάπως τον πόνο.
Αργά ή γρήγορα κάνει την εμφάνιση της η κατάθλιψη.
Όταν ερχόμαστε πια σε επαφή με τον πόνο. Μια φάση αδυναμίας, στατική και παθητική. Μοναξιά και κακή ψυχική κατάσταση μπορούν να προκαλέσουν ψυχοσωματικά και θέματα υγείας.
Ο τελευταίος σταθμός αυτής της διαδρομής είναι η αποδοχή.
Όταν πια ξέρουμε πως η νέα κατάσταση είναι γεγονός και δεν μπορούμε να την αλλάξουμε. Όταν μπορούμε πια κι εμείς να δούμε αυτό που όλοι μας λέγανε κατά τη διάρκεια της διαδρομής αυτής, πως η ζωή συνεχίζεται.
Γίνεται να προετοιμαστούμε για μελλοντικά γεγονότα;
Θα ήθελα να προσφέρω μερικές σκέψεις και εργαλεία σε μια προσπάθεια συναισθηματικής προετοιμασίας σε μια τέτοια διαδρομή.
Προσωπικά, μου άλλαξαν τη ζωή πέντε φράσεις που θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας με την ελπίδα να θωρακίσουν και τη δική σας ψυχή όπως έκαναν με τη δική μου.
Θα ήθελα πρώτα να τονίσω πως ο πόνος δεν γίνεται να αποκλειστεί και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Ωστόσο οι παρακάτω φράσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε τη ζωή από μια άλλη οπτική γωνία.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένη να γεράσω. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ξεφύγω από το να γεράσω
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένη να επιδεινωθεί η υγεία μου. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ξεφύγω από την επιδείνωση της υγείας μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένη να πεθάνω. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ξεφύγω από το θάνατο.
Όλα όσα μου είναι αγαπητά και όλοι όσοι αγαπώ είναι από τη φύση τους φτιαγμένοι να αλλάζουν. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ξεφύγω από το να τους αποχωριστώ.
Οι πράξεις μου είναι οι μόνες που πραγματικά μου ανήκουν. Οι πράξεις μου είναι το έδαφος πάνω στο οποίο στέκομαι.
Εργαλεία χρήσιμα κατά τη διάρκεια της διαδρομής
Θα τα απαριθμήσω μόνο. Λιτά και απέριττα. Για περεταίρω ανάπτυξη και καλλιέργεια τους, χρειάζεται χρόνος.
Τον οποίο αφιερώνω απλόχερα στις πρακτικές μου.
Θυμήσου την ανάσα.
Το κλάμα είναι μία από τις δυνατότερες μορφές συναισθηματικής εκτόνωσης.
Ο μόνος τρόπος να βγεις στην όχθη από το συναισθηματικό βούρκο είναι να κολυμπήσεις μέσα σε αυτόν.
Επιείκεια, αγάπη, ευγένεια. Με τον εαυτό σου.
Τώρα περισσότερο από ποτέ, φρόντισε τον εαυτό σου.
Σας στέλνω αγάπη.
Νάταλη
🤍🙏