Ένα θέμα θέλω πολύ να συζητήσουμε... Μέχρι που αφήνουμε τη γνώμη των άλλων να μας επηρεάζει, να μας διαπερνά και να καταλήγουμε να την “ντυνόμαστε” σα δική μας γνώμη.
Όσο ήμουν μικρή και απαίδευτη (η καλύτερα ανεκπαίδευτη) ανταποκρινόμουν τόσο παθητικά στα σχόλια των άλλων.
“Πάχυνες” ... αν έβαζα δύο κιλά φοβόμουν συνεχώς ότι κάποιος θα το επισημάνει και έτρεμα πως θα ανταποκριθώ. Συνήθως απαντούσα με ντροπή, με ενοχή και προσπαθούσα να διαβεβαιώσω τον άλλον άνθρωπο και τον εαυτό μου ότι θα βάλω τα δυνατά μου να τα χάσω. Τώρα μου φαίνεται κάπως αστεία αυτή η κατάσταση άλλα τότε με πλήγωνε βαθιά και μου έριχνε την αυτοπεποίθηση.
“Δε κάνουν/ντύνονται/μιλάνε έτσι τα καλά κορίτσια”. Μια ζωή να νιώθεις ότι δε χωράς, ότι κάτι σου λείπει, ότι είσαι διαφορετική. Κανένας δε σου λέει να είσαι ο εαυτός σου, να εκφράζεσαι άφοβα, να είσαι αυθεντική.
Και εγώ με τη σειρά μου έχω μάλλον έτσι πικράνει άλλους ανθρώπους και το βάφτιζα και ειλικρίνεια.
Θέλω να πω ότι η κριτική ρέει άφθονη στην καθημερινότητα. Ακόμα και από και προς τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Εκεί πονάει ακόμα πιο πολύ.
Πλέον δε το επιτρέπω. Δε το επιτρέπω μέσα μου, όχι στον άλλον άνθρωπο. Δεν επιτρέπω να με επηρεάζει. Άλλες φορές σε ένα σχόλιο του τύπου
“Δε σου πάνε αυτά τα παντελόνια”
”Άλλαξε το χρώμα των μαλλιών σου”
“Γιατί δεν έχεις σχέση”
μπορεί να εξηγήσω ότι εμένα μου αρέσει να είμαι έτσι, μπορεί να μην απαντήσω καν, μπορεί να χαμογελάσω απλά, ή μπορεί και να χρειαστεί να θυμώσω και να πω στον συνομιλητή μου ότι δεν έχει λόγο πάνω στις αποφάσεις μου.
Μπορώ μόνο να αφήσω να περάσει μέσα μου ένα σχόλιο εκφρασμένο με αγάπη και ενδιαφέρον.
Πάντα καταλαβαίνω πότε κάποιος μου δίνει μια συμβουλή με νοιάξιμο και πότε απλά προβάλει πάνω μου τα δικά του κλισέ, τις δικές του πεποιθήσεις, τις δικές του προτιμήσεις.
Δεν είναι πάντα εύκολο και πέρασαν πολλά χρόνια που έπρεπε να με στηρίζω χωρίς καν να πιστεύω σε εμένα. Σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσα να μου θυμίζω να επιλέγω εμένα. Άλλες φορές το κατάφερνα άλλες φόρες όχι.
Πάλι μπορεί να το χάσω κάποια στιγμή, κάποια μέρα σε κάποια συζήτηση άλλα δεν είναι πια ικανή μια στιγμή να επηρεάσει τη μέρα, το συναίσθημα και την άποψη μου για εμένα.
Οφείλω να αγαπάω, να στηρίζω και να προστατεύω τον εαυτό μου.
Νιώθεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια να μάθεις να βάζεις όρια;
Είσαι εκεί για εσένα;
Έλα να το συζητήσουμε στα σχόλια.
Commentaires