Είσαι έτοιμη, αγαπητή μου;

Έχεις νιώσει ποτέ σαν να θέλεις να ξεφύγεις από κάτι όταν δεν υπάρχει κάποιος προφανής λόγος για να ξεφύγεις από κάτι;

Ίσως να αναγνωρίζεις το άλλο το συναίσθημα, εκείνο που ενώ πρόκειται να γίνει κάτι σπουδαίο σε κατακλύζει το άγχος.

Μπορεί πάλι, να θυμάσαι κάποια στιγμή που έλαβες ξαφνικά καλά νέα σε μια περίοδο δύσκολη και το σώμα σου απλά πάγωσε μη γνωρίζοντας πως να αντιδράσει...

Μήπως έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αισθάνεσαι συντετριμμένη ή αναστατωμένη εξαιτίας συμπεριφορών που δεν δικαιολογούν τέτοιες αντιδράσεις;

Έχεις σκεφτεί ποτέ τι είναι αυτό που πραγματικά ευθύνεται για τις αντιδράσεις σου που τις βιώνεις τόσο έντονα που γίνονται σωματικές; Τι τις πυροδοτεί;

Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι καλά κρυμμένη στο παρελθόν.

Καθόλη τη διάρκεια της ζωής μας, δημιουργούμε διαφορετικούς μηχανισμούς άμυνας για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και να επιβιώσουμε από οτιδήποτε απειλεί την σωματική, ψυχολογική ή συναισθηματική μας ευημερία.

Αποφυγή, Αποσύνδεση, Επιθετικότητα, Το σύνδρομο του «καλού παιδιού», Αρνητικό φίλτρο, Εξαρτήσεις, Υπερ-επαγρύπνηση.

Αυτοί οι μηχανισμοί διαμορφώνουν διαφορετικές εκδοχές του εαυτού μας.

Αυτές οι εκδοχές τείνουν να μας συντροφεύουν για καιρό.

Τείνουμε επίσης, να ανταποκρινόμαστε σε νέες καταστάσεις με παλιές συμπεριφορές όταν κάτι στο τώρα υποσυνείδητα μας θυμίζει περασμένες εμπειρίες. 

Θα μπορούσε να είναι κάτι ανεπαίσθητο όπως ένας ήχος ή μια εποχή του χρόνου, ένα άρωμα ή οτιδήποτε μπορεί να υπήρχε ή να συνέβαινε κατά τη διάρκεια μιας απειλητικής κατάστασης που βιώσαμε.

Αν και δεν είναι απειλητικές από μόνες τους, αυτές οι λεπτομέρειες ξυπνούν μνήμες από το παρελθόν την στιγμή που απειλούμασταν.

Γι αυτό οι αντιδράσεις μας είναι δυσανάλογες και "υπερβολικές" σε σχέση με τα γεγονότα.

Είμαστε τυχεροί που έχουμε τέτοιους μηχανισμούς! Θα πρέπει είμαστε ευγνώμονες για αυτούς καθώς μας προστατεύουν.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε επίσης ότι είναι εντάξει να αποδεσμευόμαστε από αυτούς όταν δεν μας εξυπηρετούν πια.

Τοποθέτησε το χέρι σου στην καρδιά σου. Πάρε μια βαθιά ανάσα. 

Υπενθύμισε στον εαυτό σου ότι είσαι ευγνώμων για αυτόν τον πραγματικά χρήσιμο μηχανισμό.

Διαβεβαίωσε τον εαυτό σου ότι είναι εντάξει να τον αφήσεις να φύγει και ότι είσαι ασφαλής να βιώσεις νέες καταστάσεις χωρίς αυτόν.

Είσαι έτοιμη, αγαπητή μου;

Είσαι έτοιμη, να απελευθερωθείς από τις προηγούμενες εκδοχές του εαυτού σου που δημιούργησες μόνο και μόνο για να επιβιώσεις;

Με αγάπη και φως,

Νάταλη