Είμαι παιδί της δεκαετίας του ‘90.
Μεγαλώνοντας το πρότυπο ομορφιάς που προβάλλονταν τότε σε όλα τα μέσα ήταν πολύ ξεκάθαρο.
Ψηλή, κατά προτίμηση ξανθιά αδύνατη, μέση δαχτυλίδι, αναλογίες κλεψύδρας.
Και πάνω κάτω όλες οι γυναίκες και κορίτσια να προσπαθούμε να το φτάσουμε και να το αντιγράψουμε, ζηλεύοντας ή θεοποιώντας όποια γυναίκα ήταν έτσι.
Παράλληλα με αυτό να αναπτύσσεται μία τάση να υποτιμάμε όποια γυναίκα περιποιείται πολύ, γυμνάζεται πολύ, προσέχει την διατροφή της, κάνει επισκέψεις σε κέντρα αισθητικής ή δερματολογίας ακολουθώντας κάποιο άγραφο νόμο για το πως πρέπει να είναι μια γυναίκα.
Απο τη μία λοιπόν μας ζητείτε να είμαστε αψεγάδιαστες απο την άλλη να είμαστε σοβαρές, ταπεινές, πιο πνευματικές...
Ποτέ, μα ποτέ όμως, δεν προωθείται αρκετά η υγεία, η ευεξία και η ανάγκη μιας γυναίκας να νιώθει καλά με το σώμα της ή ακόμα καλύτερα να νιώθει μεν καλά αλλα παράλληλα να διατηρεί το δικαίωμα να θέλει να το καλυτερεύσει.
Πάνω απο όλα να διατηρεί το δικαίωμα να μη δίνει πουθενά εξηγήσεις για το πώς θέλει να είναι.
Πολλές φορές συναντώ ασκούμενες που φοβούνται ή ντρέπονται να μου ζητήσουν ξεκάθαρα την αλλαγή που θέλουν να δουν στο σώμα τους.
Χάνουμε πολύτιμο χρόνο και αποπροσανατολιζόμαστε απο την προπόνηση γιατί δεν εκφράζεται ο πραγματικός στόχος.
Και στο τέλος απογοητευμένες τα παρατάνε.
Μη φοβάσαι να μου πείς τί θέλεις, τι σου αρέσει και τι όχι.
Πως θέλεις να είναι το σώμα σου.
Δε σε κρίνω, εμένα είναι άλλωστε κομμάτι της δουλειάς μου.
Μη φοβάσαι να το πεις και στους άλλους και αν σε ρωτήσουν γιατί η απάντηση είναι “Γιατί έτσι μου αρέσει καλύτερα” και δε χρειάζεται άλλη εξήγηση.
Να σε αγαπάς και να σε δέχεσαι και παράλληλα να προσπαθείς να αλλάξεις αν αυτό σε ευχαριστεί.
Ναι το εξωτερικό δεν είναι το μαγικό κλειδί για την ευτυχία, βοηθάει όμως πολύ το να σε βλέπεις και να σου αρέσεις λίγο παραπάνω, να νιώθεις λίγο πιο άνετα όταν περπατάς, όταν φοράς εκείνο το τζιν που πήρες για όταν θα σου στρώνει, να σε βλέπεις στον καθρέφτη και να σου χαμογελάς με συνομωτικό μειδίαμα γιατί γνωρίζεις ότι είσαι ένα γλυπτό που παίρνει σιγά σιγά την καλύτερη δυνατή του μορφή.
Διεκδίκησε το σώμα σου.
Σου το χρωστάς.
Με αγάπη
Μυρτώ
Comments