Δεν θέλω να είναι μόνες

Γνωρίζω γυναίκες που είναι βαθιά δυστυχισμένες. 

Κάποιες από αυτές τις ξέρεις προσωπικά κι εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές.

Μια κοινή μας φίλη, η ευγενική κυρία που μας εξυπηρέτησε πρόσφατα, η μητέρα σου, η κόρη σου, εσύ…

Δεν φαίνεται πάντα η δυστυχία. 

Υπάρχει όμως.

Μπορεί ακόμα και οι ίδιες να μην το γνωρίζουν γιατί την έχουν οικειοποιηθεί και έχουν κανονικοποιήσει τη δυστυχία τους.

Μπορεί και να μην το καταλάβουν ποτέ αν δεν γίνει ποτέ μια ερώτηση σαν και αυτή:

"Αν μπορούσες να αλλάξεις οποιοδήποτε στοιχείο της ζωής σου αυτή τη στιγμή, χωρίς να ανησυχείς για τις συνέπειες, τι θα ήταν και γιατί;"

Αυτή η ερώτηση θα λειτουργήσει μόνο αν προηγηθεί μια πολύ συγκεκριμένη συνθήκη.

Η ακινησία. Να σταματήσουν για μια στιγμή όλα. Σώμα, συναίσθημα και νους. Μετά μια βαθιά ανάσα, η πιο βαθιά της ημέρας, αν όχι της ζωής ολόκληρης...

Τότε και μόνο εφόσον προσεγγιστεί με απόλυτη ειλικρίνεια απέναντι στον ίδιο τον εαυτό θα αρχίσει ο στοχασμός.

Μπορεί να πυροδοτηθεί μια σειρά συνειδητοποιήσεων που με τη σειρά τους πολύ πιθανόν να βγάλουν στην επιφάνεια καταπιεσμένα συναισθήματα. Αυτή η διαδικασία βυθίζει προσωρινά σε ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία.

Αυτή είναι η διαδρομή για να βγει κανείς στο φως.

Δεν χρειάζεται να τα περνούν μόνες όλα αυτά

Δεν θέλω να είναι μόνες.

Για αυτές τις γυναίκες έγινε το Heliocentric Life 

Με αγάπη,

Νάταλη

ΥΓ. Αν θέλεις παρέα έλα στους Κύκλους Γυναικών