ζωή

Με κοιτάει. Ναι!

Αισθάνομαι τα όμορφα γλυκά τους μάτια που με δημιουργούν, που προσπαθούν να με αποκρυπτογραφήσουν, που με συναρμολογούν, που με ελέγχουν.

Ελέγχουν τον χώρο μου, τον εισβάλλουν και τον σέβονται.

Τώρα πηγαίνει μπροστά, τώρα οπισθοχωρεί.

Μα δεν αισθάνομαι τα χέρια τους. Ίσως μου καλύπτουν τα μάτια και δεν βλέπω την αίσθηση της συγκίνησής τους. Πού είμαι εγώ;

Πού είναι το πάθος που τόσο επιθυμώ;

Τόσο λίγο για τόσο πολύ.

Βουτάω μα βγαίνω στεγνή.

Θα’ θελα, θα’ θελα, θα’ θελα. Βιάζομαι μα μένω ακίνητη κι έξω υπάρχει απάθεια ενώ μέσα μεγάλη διαταραχή.

Ποιος θα νικήσει; Ποιος θα καταφέρει να επιζήσει σ’ αυτόν τον έξαλλο ρυθμό. Φρενήρεις στις κινήσεις τους, στα αισθήματά τους, στο παραλήρημά τους.

Καταναλώνομαι, σπαταλούμαι και φθείρομαι…

Όμως… Νιώθω στις φλέβες μου τους παλμούς των καρδιών τους, το παίξιμο των ματιών τους, την επιθυμία αγγίγματος των δακτύλων τους… κι εγώ… είμαι

ιδανικό αντικείμενο, ουτοπικός σκοπός, αρχέγονο είδωλο, περιοχή απαγορευμένης διάβασης, κρυψώνα αρχαϊκών αισθησιασμών, πέρασμα ανήσυχων αναπνοών στην ανάπτυξη, την ηρεμία.

Πηγή αστείρευτη για τη δίψα τους.

Το όνομά μου είναι Ζωοδόχος Πηγή αλλά μπορείτε να με φωνάζετε ζωή…

Και θα συνεχίσω να βρίσκομαι όπου είσαστε να παραπονιέμαι πως δεν αισθάνθηκα τα χέρια σας στα νερά μου αλλά ότι συνέλαβα τη λαχτάρα σας να το κάνετε.

Θα μείνω συνεργός σας για πάντα.